Syberian Husky
Siberian Husky, zwany też Arctic Husky, należy do grupy szpiców, zaklasyfikowany został do sekcji północnych psów zaprzęgowych. Ten inteligentny, średniej wielości pies do dzisiaj używany jest w psich zaprzęgach, osiąga tez świetne wyniki jako psi terapeuta (dogoterapia). Ponad wszystko jednak jest cenionym psem domowym, wspaniałym przyjacielem, świetnym towarzyszem dla dzieci.

Historia
Przeprowadzone w 2004 roku badania DNA wykazały że Syberian Husky jest pierwotną rasą psów. Przyjmuje się, że pochodzi od psów plemienia Czukczów żyjących we wschodniej Syberii. Czukcze żyli na półwyspie rozciągającym się od Syberii w kierunku Alaski. Trudnili się myślistwem, a że żyli w stałych osadach, musieli przemierzać duże odległości. Potrzebowali mało wymagających, niewielkich psów o niewygórowanych potrzebach, ale na tyle silnych, by zdołały dociągnąć upolowaną zwierzynę do osady. Psy zaprzęgano do sani po 6-8 sztuk, a w przypadku grubszej zwierzyny - nawet po 20. Takie zaprzęgi były w stanie pociągnąć ciężar do 600 kg i przebyć z nim nawet 120 km w ciągu 6 godzin.
W 1908 roku rosyjski handlarz futer sprowadził na Alaskę pierwsze 10 psów tej rasy. Planował wykorzystać je w wyścigu psich zaprzęgów w 1909 roku. Nowe psy, których początkowo nikt nie szanował ze względu na niewielkie rozmiary, uplasowały się na trzeciej pozycji. Już rok później zajęły dwa pierwsze miejsca, zyskując sobie szacunek wszystkich poganiaczy. Zaczęto je wykorzystywać do przewozów pocztowych i kurierskich. W 1925 roku tylko dzięki szybkim i wytrzymałym husky udało się dostarczyć szczepionkę przeciwko dyfterytowi do odciętej od świata, opanowanej epidemią osady Nome. Ten epizod wykreował husky na bohaterów i sprawił, że Amerykanie odkryli tę rasę.
W 1930 roku Siberian husky został oficjalnie uznany przez Amerykański Kennel Club (AKC) jako odrębna rasa. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała rasę dopiero w 1966 roku. Psów używano nie tylko w sporcie zaprzęgowym, ale też w pracy - przewoziły przesyłki pocztowe i niezbyt ciężkie ładunki. Husky służyły też jako środek transportu badaczom Bieguna Północnego.
Do Europy pierwsze husky trafiły w latach 50., a do Polski - w 1983 roku. W naszym kraju sporty zaprzęgowe stają się coraz popularniejsze, wciąż rośnie też zainteresowanie rasą Siberian husky.

Budowa
Husky to psy średniej wielkości (50-60 cm w kłębie, 18-27 kg). Ich sylwetka jest zwarta, sportowa, mocna. Linia grzbietu prosta o wyraźnie zaznaczonym kłębie i mocnych lędźwiach, prostym zadzie i głębokiej klatce piersiowej. Przednie łapy proste i mocne, równoległe, tylne o dobrze umięśnionych udach. Ogon w kształcie lisiej kity, silnie owłosiony, noszony jak sierp. Głowa średniej wielości, proporcjonalna do tułowia, o klinowatej kufie, zgryzie nożycowym, nosie czarnym, brązowym, cielistym lub w kolorze wątrobianym, zależnie od maści. Uszy średniej wielkości, trójkątne, wysoko osadzone, grube i obficie porośnięte włosiem. Oczy bardzo charakterystyczne i stanowiące symbol rasy - bywają brązowe, ale bardzo często mają intensywny, niebieski kolor tęczówki. Nierzadko zdarzają się tez osobniki o jednym oku brązowym, a drugim niebieskim. Taką kombinację dopuszczono do wzorca dopiero w 1917 roku.

Szata i maść
Sierść składa się z podwójnej warstwy - miękkiego, gęstego podszerstka i prostych, dłuższych i sztywnych włosów okrywowych. W okresie linienia husky gubi znaczną część podszerstka. Dozwolone są wszystkie kolory od czarnego po czysto biały, jednak najczęściej spotykane maści to czarna, szara, wilczasta, srebrzysta, ruda, czekoladowa i złocista z bielą, a także pinto (łaciate). Dopuszczalny jest też dowolny rysunek na głowie, najpopularniejszy to biała kufa i część twarzowa czaszki, reszta barwna.

Charakter
Siberian husky to pies inteligentny i dumny, bardzo wytrzymały, silny i szybki. Swojego pana darzy wielkim szacunkiem, odpowiednio traktowany jest posłuszny, łagodny i niekłopotliwy. Powinien mieć możliwość uczestniczyć w szkoleniach. Nadaje się do dużych mieszkań, ale najlepiej czuje się w domu z ogrodem. Husky nie jest jednak aniołkiem. Bywa bardzo łobuzerski, lubi broić, przekopywać ogródek, pozostawiony bez opieki może niszczyć domowe sprzęty. Zdarza mu się nieposłuszeństwo, bywa bardzo uparty. Niektórym może przeszkadzać jego hałaśliwość. Trudno też pohamować jego pragnienie wolności - husky należy do ras najbardziej narażonych na ucieczki podczas spacerów, a nawet z własnego ogródka. Potrzebuje dużo ruchu, przyszły opiekun pieska tej rasy powinien przygotować się na codzienne, kilkukilometrowe spacery z pupilem.

!Uwaga hodowcy!
Myślę, że należałoby skorygować pewne sformułowania dotyczące rasy Siberian Husky. A z całą pewnością informację że Husky jest posłuszny. Można powiedzieć, że nie jest to pies dla każdego. Jest trudny w szkoleniu, trzeba mieć już pewne doświadczenie w posiadaniu psa, żeby zapanować nad temperamentem Husky. Z całą pewnością nie jest to maskotka która może całe dnie leżeć na kanapie i ładnie wyglądać. Nie wybiegany Husky potrafi w domu, pod nieobecność właścicieli, zrobić wielką demolkę. I nie jest ważne czy Husky mieszka w mieszkaniu, czy w domu z ogrodem (tak ogród uwielbiają - ale przekopywać) - Husky musi mieć dużo ruchu. Nie bez powodu ktoś powiedział "szczęśliwy Husky to zmęczony Husky".